بررسی امکان القای تحمل به شوری آفتابگردان با پیش تیمار بذرها توسط پریدوکسین و کینتین

به­دلیل اثر مثبت پریدوکسین و کینتین بر جوانه­زنی و القای تحمل به شوری در آفتابگردان این آزمایش در مرکز تحقیقات کشاورزی رشت در سال ۱۳۹۳ به­صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا ­شد. فاکتورهای آزمایش شامل پیرودکسین (صفر ، 0/03 درصد و 0/06 درصد)، کینتین (صفر ، 10 و 20 میلی­گرم در لیتر) و شوری ( صفر، 50 و 100 میلی­مولار کلرید سدیم) بودند. نتایج نشان داد که برهمکنش شوری ×  کینتین × پریدوکسین بر تمامی صفات اندازه­گیری شده به استثنای آنزیم­های اکسیداتیو معنی­دار  شد. برهمکنش کینتین × پریدوکسین بر آنزیم پراکسیداز معنی­دار بود. همچنین اثر پریدوکسین و برهمکنش شوری × کینتین بر مقدار پرولین و آنزیم کاتالاز معنی­دار بود. در تنش شوری (100 میلی­مولار)، بالاترین درصد جوانه­زنی در تیمار محلول 10 میلی­گرم کینتین × عدم مصرف پریدوکسین به­دست آمد. برهمکنش شوری (50 میلی­مولار کلرید سدیم) × کینتین  (صفر) × پریدوکسین (0/06 درصد) بالاترین سرعت جوانه­زنی را نشان داد. نتایج این آزمایش نشان داد که بالاترین مقدار آنزیم پراکسیداز به برهمکنش کنیتین 20 میلی­گرم × پریدوکسین (0/06 درصد) اختصاص داشت. بالاترین مقدار پرولین در برگ گیاه­چه آفتابگردان، به­ترتیب در  برهمکنش تیمارهای کنیتین (20 میلی­گرم) × شوری (100 میلی­مولار) و پریدوکسین ( 0/06درصد) × شوری (100 میلی­مولار کلرید سدیم) مشاهده شد. بر اساس یافته­های این تحقیق، پیش­تیمار بذرها با کینتین (20 میلی­گرم در لیتر) و پریدوکسین (0/06درصد) سبب افزایش میزان آنزیم پراکسیداز و پرولین و بهبود تحمل به تنش شوری در گیاه­چه­های آفتابگردان شد.